Rishikesh, India

Als ik in Rishikesh aankom, is het eind van de middag en ik besluit het rustig te houden. Mijn hotel heeft wifi en ik maak van de gelegenheid gebruik om emails en Facebook te bekijken. Vroeg naar bed en vroeg wakker.
Na een sober ontbijt - ik houd het op koffie en toast want zo'n Indiaas ontbijt voelt wat al te heftig - wandel ik naar de rivier. Het is de majestueuze Ganges, de heilige rivier van India. Het voert me langs vele hotels en nog meer kraampjes met eindeloos veel kettingen, sandelwood, wierook en metalen beeldjes, kortom alles wat een toerist hier misschien nodig zou kunnen hebben. Maar onderweg zijn er ook diverse tempeltjes die uitnodigen voor offergaven en gebed.
Een jongetje zit bij een berg lompen en als ik beter kijk, zie ik dat het een soort tent is, waarin ik een vrouw ontwaar.

De sfeer is hier duidelijk anders dan de steden waar ik tot dusver was, maar dat past ook want Rishikesh wordt als een heilige stad van het Hindoeisme beschouwd. Er is dan ook nergens alcohol te koop of vlees. Zelfs onderweg hiernaartoe werd de auto gecontroleerd op de aanwezigheid van alcohol.
Overal wordt yoga aangeprezen, maar ook raften en bungee jumping.
Bij een winkeltje met boeken en muziek blijf ik een tijdje luisteren en laat me uitvoerig informeren wat mooie badjan cd's zijn (Hindoeïstische gezongen gebeden). Dit is wel de plek om zoiets te vinden en ik ben blij met mijn aankopen, o.a. een humoristisch geschreven boek van een Australische jonge vrouw die in India de betekenis van leven en dood leerde kennen.

In de Ganges wordt hier en daar gezwommen en ik ga ook maar eens voorzichtig met mijn voeten te water. Koud. De rivier zou genezende kracht hebben. Misschien omdat het water zilver bevat. Ik zie het glinsteren in het zand op de oever.

Bij de rivier en de loopbrug naar de overzijde, is de German backery - een goede plek om even neer te strijken met het mooiste uitzicht van de stad en om in mijn nieuwe boek te gaan lezen.
Aan de overzijde nog meer kraampjes en ik merk dat ik moe ben geworden. Het is ook erg warm. Meer dan 40 graden. Ik had al gezien dat er hier geen gebruikelijke taxi's of riksja's rijden maar dat men achterop een bromfiets of scooter wordt vervoerd. Ik spreek jonge mannen bij zo'n motorfiets aan en nadat we het over de prijs zijn eens geworden, klim ik achterop en wordt hotsend en botsend naar het hotel gebracht. In tegenstelling tot Indiase vrouwen die schrijlings achterop zitten, werp ik een been naar de overkant en probeer de chauffeur niet te stevig te omhelzen zodat het pijnlijk voor hem zou kunnen zijn. Want lichaamscontact tussen man en vrouw is uit den boze, ongepast op straat.

Via het hotel regel ik een massage en na een duik in het zwembad, word ik gehaald vanuit de massagezaak. Weer op een bromfiets. Zo'n massage is altijd weer een feest en ik spreek gelijk af voor de volgende dag.
Ik besluit niet iets met yoga te doen omdat ik hier nog maar een dag ben, maar ben wel benieuwd naar een handlezer of een reading van een Vedisch astroloog. Misschien lukt dat morgen.

Ik ga vroeg op pad de volgende dag, in de hoop dat het dan nog niet zo warm is en laat me met een riksja naar de German backery brengen voor mijn ontbijt. Ik duikel vervolgens een astroloog/handlezer op en laat me uitleggen wat me de komende jaren te doen staat. Mensen helpen is blijkbaar het thema en ik zal daar zelf ook bij geholpen worden door iemand die als mijn assistent bij me in de leer zal zijn. Maar dat duurt nog een paar jaar. Ik ben benieuwd. Geld lijkt geen probleem te zijn, dat is mooi meegenomen want volgens de goede man wordt ik 91 jaar. Dus lieve vrienden, blijf alsjeblieft ook gezond zodat ik nog lang van jullie mag genieten.

Ik ontdek een klein restaurant aan de overkant van de rivier en dat heeft een hoog hippie gehalte. Deze stad trekt sowieso veel jongeren die de indruk maken voor langere tijd onderweg te zijn en low budget reizen. En dan ga ik toch maar tegen drieën vervoer zoeken naar het hotel want de hitte is erg vermoeiend.
's Avonds ga ik naar een ander deel van de stad voor een ritueel bij een tempel aan de rivier waar tijdens het ondergaan van de zon badjans (Hindoeïstische liederen) worden gezongen en als het donker is, komen er steeds meer offergaven over de rivier langs drijven, elk met een lichtje erin. Ik koop ook een offergave en ga naar de rivier. Het lichtje gaat steeds uit en ik krijg hulp van een jongeman in oranje lappen want een offergave zonder lichtje werkt volgens hem niet. Ik blijf nog een tijdje bij hem zitten en hij zingt terwijl hij zichzelf begeleidt op de tamboerijn. Ik zing mee wat ik herken, maar merk dat mijn stem niet erg wil. Ik ben kucherig door de airco die doorgaans precies boven je bed staat te blazen.
Op mijn verzoek zingt hij een lied waarbij ook de rivier aan bod komt. Dat leek me wel gepast nu we zo naast haar zitten.

Uiteindelijk vind ik een riksja die me naar het hotel terugbrengt.
Morgen via Haridwar met de trein naar Delhi, vanwaar ik overmorgen ( 2 mei ) naar Kathmandu zal vliegen.